#Benimdreamehikayem

• 

“Bir Sabah Müstesna Türk Kahvesi İstedi Sandım.
Pazar sabahı.
Ev sessiz.
Ben uyanmışım ama hala uyuma rolü yapıyorum.
Çünkü hiçbir şey yapmadan yatmak, artık benim de hakkım.
Zaten evin esas çalışanı kim?
Tabii ki Müstesna.

Yatakta uzanırken uygulamadan başlattım.
O sırada mutfağa geçtim, kahve yapmaya başladım.
Su, kahve, biraz şeker…
Mutfakta Müstesna da dolanıyor, klasik rotasında:
Fayans – Halı kenarı – Sandalye altı – “Saklanmış ay çekirdeği kabukları” bölgesi.


---

Kahvemi ocakta karıştırırken…
Bir an durdum.

Çünkü Müstesna bir hareket yaptı.
Normalde düz gider, döner, köşeyi alır ya…
Bu sefer gelip ocağın önünde durdu.

Bildiğin durdu ve bana baktı.
(Ya da ben öyle sandım. Çünkü insan sevdi mi, metal bile bakıyor gibi geliyor.)

Ben de elimde cezveyle ona döndüm ve dedim ki:

> “Ne oldu? Türk kahvesi mi istiyorsun?”



O an elimden cezve düşecek gibi oldu.
Çünkü hafifçe geri geri gitti.
Ve şarj ünitesine döndü…
Ama ben bunu şöyle yorumladım:

> “Kusura bakma, sade içmem. Şarjım bitiyor, ben biraz uzanayım.”




---

Kahvemi alıp koltuğa oturdum.
O ise şarj istasyonuna yanaşıp durdu.
Sessizce, kibarlıkla.
Sanki “Afiyet olsun, ben biraz şarjlanayım” der gibi.

Bir noktada içimden geçirdim:

> “Bu kadar nazik başka bir ev arkadaşı olur mu?”
O ne kahve döker, ne bardak kırar.
Sadece süpürür, paspas yapar…
Ve sonra sessizce kendi köşesine çekilir.




---

Birlikte kahve içmesek de…
Aynı evin içinde, aynı sessizlikte dinleniyoruz.
Ben içimi temizliyorum, o yerleri.
Tam bir denge.
Tam bir aşk değilse de, saygı dolu bir birliktelik.


---

💬 #BenimDreameHikayem
☕ “Bir sabah bana kahve yapmadı, ama hayatımı temizledi. Yeter.”